شکوفه های لبخند

یکی از سوتی هایی که همیشه داشتی این بود ک وقتی موضوع صحبت به گذشته و ازدواج ختم میشد همیشه یه جا خالی میدادی و میگفتی باید برم مادرم ، کار دارم ، مشکلی پیش اومده ، یا بدون هیچ توضیحی غیب میشدی . 

سوتی دومت همیشه این بود ک جاهایی ک دوست نداشت صحبت ادامه پیدا کنه یا راجع بش اظهار نظر کنی با کلمات استفهامی مث چی شد چی شد من نفهمیدم و .... میفهموندی ک ادامه نده . 

باقیش رو نمیگم .... 

کلام آخر همیشه اینجا ک میومدم فقط به خاطر یه چیز بود هم راهنمای بقیه بشم و کمک کنم کسایی که اینجا فعالیت میکنن نسبت به  مسائل فرهنگی که بعدن دیدم خودم خیلی هنوز نیاز به ابدیت دارم  پس فهمیدم ک باید سکوت کنم بچه مثبت نیستم اما بچه مثبت ها رو دوست دارم اینیم ک همیشه وقتی یکی با هر اسمی میومد بالا باهام شروع میکرد ب حرف زدن فکر میکردم ک یه نفره ، یه نفر خاص .

اگه ساعت ها وبلاگم باز باشه سر وقت کسی نمیرم که باهاش بنالم ، با هر کی حرف میزدم اینجا فکر میکردم همشون یک نفره ؛ و بودن و حرف زدن با ان یک نفر رو گناهی بر خودم نمیدیدم و نمیدونم ولی شنیدم نیست . خوب از این به بعد واقعن دیگه باکسی ن شوخی دارم ن هم صحبت میشم از همه هم عذرخواهی میکنم اگه جسارتی بهشون شده یا شوخی کردم ک باعث ناراحتی شدم یا هر چیزی منظوری نداشتم همه حلالم کنید لطفن در همین دنیا ازم بگذرید.